آسيب شناسي وحدت ازمنظر قرآن کريم
قرآن کريم در آيه شريفه 103 سوره آل عمران پس از فرمان وحدت به مسلمانان ،بانگاهي آسيب شناسانه دلايل وضرورت اتحاد جامعه رابرمي شمارد ومي فرمايد: «وَ اذْکُرُوا نِعْمَت الله عَلَيْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّف بَينَ قُلُوبِکُمْ فَأَصبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَ کُنتُمْ عَلى شفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنهَاکَذَلِک يُبَينُ الله لَکُمْ ءَايَتِهِ لَعَلَّکمْ تهْتَدُونَ؛ و نعمت ( بزرگ ) خدا را بر خود به ياد آريد که چگونه دشمن يکديگر بوديد و او در ميان دل هاى شما الفت ايجاد کرد ، و به برکت نعمت او برادر شديد ، و شما بر لب حفرهاى از آتش بوديد ، خدا شما را از آن جا برگرفت ( و نجات داد) اين چنين خداوند آيات خود را براى شما آشکار مىکند شايد هدايت شويد.»
قرآن وتعليل حوادث
پيش از تبيين نگرش آسيب شناسانه قرآن،لازم است به اين نکته اساسي اشاره کنيم که به گفته علامه طباطبايي، قرآن به بيان علل حوادث ورويدادها توجه دارد. برپايه نظر وي مشي قرآن کريم بر اين است که تعليمات ومعارف خود را با ذکر علل و اسباب بيان مي کند و از اين راه ، مردم را به سوى خيروهدايت فرامي خواند ، بدون اين که آنان را به تقليد کورکورانه وادار کند. به بيان ديگر ؛ مسلک و مرام اسلامى و سيره نبوى جز به علم و اجتناب از تقليد دعوت نمىکند که البته پيروى از کتاب و سنت تقليد نيست.بنابراين خداى تعالى در عين اين که حقيقت سعادت بشر را به او تعليم مىدهد ، علت آن را هم بيان مىکند تا کورکورانه نپذيرفته باشد ، بلکه بفهمد که حقايق دينى ، همه به هم ارتباط دارد و همه از ناحيه منبع توحيد افاضه شده است . در عين حال تسليم شدن در برابر خداى تعالى را هم واجب مىداند ، چون رب العالمين است و اعتصام به حبل او اعتصام به حبل رب العالمين است .
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "