شرايط و آداب قرآن خواندن
درکلامى که بلا واسطه از خدا صادر شده باشد، و لفظ آن از غايت وفصاحت به حدّ اعجاز رسيده باشد تأمّل وتفکر کن . معناي قرآن مشتمل بر اصول حقايق معارف و مواعظ و احکام، و متضمّن مفاهيم دقيق تربيتي است .کسى که از اهل ايمان باشد و مواظبت بر تلاوت آن کند و آداب و شرايط تلاوت را رعايت کند آثار و فوايد معنوي آن به او خواهد رسيد.
نخست اينکه با وضو باشد. و به طريق ادب، با سکون و وقار نشسته باشد، و پاى خود را در نزد قرآن دراز نکرده باشد . بلکه مانند کسى باشد که در نزد فرد جليل الشّأن مىنشيند، يا مىايستد. وبايد قرآن را شمرده و به تأنّى بخواند. ... و از جمله آداب، آن است که: گريه کند. اگر از ريا کردن ايمن باشد اندکى بلند بخواند و حقّ آيات را مراعات کند، بدين نحو که: چون به آيه سجده رسد سجده کند. و چون به آيه عذاب رسد پناه به خدا ببرد. چون به آيه رحمت و ذکر نعيم بهشت رسيد، آن را از خدا مسئلت کند. و چون به آيهاى رسيدي که: مشتمل بر تسبيح يا تکبير پروردگار باشد تسبيح و تکبير او کند و چون به آيه دعا و استغفار رسد دعا و استغفار کند.
و در ابتداى قرائت بگويد: «أعوذ باللّه السّميع العليم من الشّيطان الرّجيم». و از هر سوره که فارغ شود بگويد: «صدق اللّه العلىّ العظيم و بلغ رسوله الکريم اللّهم انفعنا به و بارک لنا فيه الحمد للّه ربّ العالمين».
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "