تربيت قرآني کودکان
انسان از نگاه اسلام مجموعه اي از استعدادهاي بالقوه است که براي به فعليت در آوردن اين استعدادها و تواناييها نيازمند تعليم و تربيت است و آنچه هدف تربيت اسلامي است، حقيقتجويي و حصول رستگاري است که اين مسئله جز از طريق تعلم و تعقل در کنار تزکيه حاصل نميشود و از نگاه اسلام، رشد عقلاني به موازات رشد اخلاقي صورت ميگيرد که به تعبيري اين دو لازم و ملزوم يکديگرند. در اين بين، کودکي يکي از مراحل رشد انساني است که از آغاز تولد شروع ميشود و تا نوجواني و جواني ادامه مييابد. اين مرحله از مراحل همانند دو مرحله ديگر بسيار مهم و اساسي است. نگاهي هر چند سطحي به وضع کودکان و نوجوانان و حتي بزرگسالان در جامعه و نيز بسياري از نقاط جهان، ما را با مسائل و دشواريهاي عظيمي در زمينه روابط اخلاق انساني که ناشي از روشهاي غلط تربيت است آشنا ميکند. بلايي عظيم متوجه جامعه بشري است؛ بلايي که غفلت از آن به قيمت فناي اخلاق تمام ميشود. بهترين شيوه تربيت انسان هم آن است که مبتني بر شناخت همه ابعاد وجودي و همه نيازهاي انسان باشد. خداوند متعال در قرآن کريم در سوره مبارکه اسراء آيه 9 ميفرمايد: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا کَبِيرًا؛ قطعاً اين قرآن به [آيينى] که خود پايدارتر است راه مىنمايد و به آن مؤمنانى که کارهاى شايسته مىکنند مژده مىدهد که پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود.»
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "