تنبیه زن از نگاه قرآن و فقه
در این رابطه نکاتی چند شایان توجه است:
1- دستورات صادره در این آیه در مورد نشوز است و نشوز آن است که زن در مقابل تکالیف اختصاصیاش یعنی تمکین و عفاف، بدون هیچ عذر موجهی، سرپیچی نماید.
جالب این است که اگر زنی از انجام کارهای خانه، بچهداری و... سر باز زند، شارع مقدس هیچ حقی برای مرد در برابر آن قرار نداده و لذا مرد نمیتواند در این موارد، واکنش نشان دهد. بنابراین، آیه فوق در رابطه با بسیاری از مسائل اختلافی زوجین، ساکت است و هیچ حقی برای مرد در برابر آن قرار نداده جز در دو مورد فوق که زن با پیمان ازدواج، تعهد به آنها را ملتزم شده، صادر نکرده است ...
2- (نشوز) مسلماً امری برخلاف حقوق مرد است و برای مقابله با آن، بهترین راه این است که قبل از مراجعه به دیگران مشکل را در داخل خانه حل نمود، ولی اگر چنین چیزی میسر نبود، آنگاه نوبت به خارج از منزل و دخالت دادن دیگران میرسد که در آیه بعد، سالمترین راه آن عنوان شده است.
3- حل مسئله نشوز در داخل خانه نیز به اشکال مختلفی انجام پذیر است و جالب این است که خداوند از ملایمترین راهها شروع نموده و در صورت تأثیر گذاری آن، مراتب بالاتر را اجازه نداده است.
لذا در مرتبه اول سفارش به پند و اندرز نموده است. چنین روشی، حکیمانهترین شیوه در حل مشکلات زوجین است. لیکن اگر زنی در برابر اندرزها و نصایح شوهر، سر تسلیم فرود نیاورد و همچنان بر تخلف از حقوق زوج، پایداری ورزید، چه باید کرد؟ در اینجا نیز خداوند راه دومی را پیشنهاد نموده است که از حد برخورد منفی عاطفی بالاتر نمیرود و آن، خودداری از همبستر شدن با وی میباشد.
در اینجا نیز اگر مشکل حل شد، دیگر کسی حق پیمودن راه سوم را ندارد، اما اگر زن در چنین وضعیتی نیز سرسختی نشان داده و حاضر به تأمین حقوق طرف مقابل نگردید، چه باید کرد؟
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "