شیرینی گذشت را تا به حال چشیده ای؟
در صحنه زندگی اجتماعی بشر، كمتر كسی را میتوان یافت كه از عیب، پاك بوده و از لغزش مصون باشد. اگر هم چنین افرادی پیدا شوند، بسیار نادرند؛ زیرا انسان همواره گرفتار كشمكش غرایز حیوانی و تمایلات عالی انسانی خویش است و هر كاری هم كه از او سر میزند، فرایند نزاع این دو نیروست.
بنابراین به طور طبیعی، نمیتوان انتظار داشت همه كارهای یك فرد درست و پسندیده باشد. هر كس به مقتضای حال خود كم و بیش لغزش هایی دارد.
در معاشرتها و روابط، هیچ خصلت و کمالی بهتر از گذشت و اغماض نیست؛ زیرا مجازات هر چه باشد، یک نوع آزار است و اگر طرف پشیمان شده باشد، شایسته عفو است و باید عفو کرد.
گذشت به انسجام جامعه، کم شدن کینه و افزایش محبت و موقوف شدن انتقامجویی و آرامش اجتماعی کمک می کند: « وَأَن تَعْفُواْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى»؛ «و گذشت شما به پرهیزگارى نزدیكتر است». (1)
در آیه دیگری میفرماید: «وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ»؛ «و باید عفو كنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید كه خدا بر شما ببخشاید؟ و خدا آمرزنده مهربان است». (2)
و شادابی در بوتهها دید و با دست خودش خیاری چید و به غلام داد. او هم با كمال ادب و احترام گرفت و بدون معطّلی پوست كَند و مشغول خوردن شد. آقا هم اظهار میل كرد كه مقداری از آن خیار تناول كند. غلام فوراً برشی از آن جدا كرد و به دست آقا داد. او تا به دهانش گذاشت، دید بسیار تلخ است. از دهانش بیرون ریخت و رو به غلام كرد و گفت: تو چطور این خیار تلخ را با رغبت تمام خوردی؟! 
قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "